احکام فقهی رضایت و حمایت از جنایات بر علیه مسلمانان
بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
قال الحکیم فی کتابه:
وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَ يُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَ الْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعاً (النساء ۱۴۰)
صدق الله العلی العظیم
اصل تعدی به حرمات مسلمین و نفوس محترم از جمله زنان و کودکان و اشخاص از پا افتاده مثل شیخ کبیر و ... اگر چه اتفاق جدیدی نیست اما آنچه به تازگی در حال رخ دادن است به صورت فاحش‌تر و قبیح‌تر نسبت به قبل است.
به همین مناسبت در ابتدای این هفته به اختصار بحث فقهی را مطرح کردم و قصد دارم این بحث را دنبال کنم. جنگ بین دو گروه حتی اگر یک طرف نامشروع باشد (مثل بغاة که کسانی هستند که بر امام مسلمین خروج می‌کنند حتی اگر مسلمان باشند) تابع قواعدی است و حتی در جنگ با کفار هم قواعدی وجود دارد. در روایات متعدد و متضافر وارد شده است که سیره پیامبر صلی الله علیه و آله بر این بود که وقتی سپاهی را به نقطه‌ای به غرضی (مثل انتشار دعوت اسلام یا دفاع یا جنگ) ارسال می‌کردند از تمام افراد شرکت کننده در جنگ تعهد می‌گرفتند که باید به اموری پایبند باشند به نحوی که حضرت حتی نسبت به قطع درخت حساس بودند و از آن نهی می‌کردند. نسبت به اطفال و زنان و شیخ فانی و کبیر (یعنی اشخاص سالخورده) سفارش می‌کردند و حتی در برخی روایات نسبت به اشخاصی که اهل نسک هستند که در مکان‌های عبادی مشغول عبادتند توصیه می‌کردند. اینکه سیره ایشان بر این مساله بوده در روایات متعدد ذکر شده به نحوی که جایی برای تردید و انکار ندارد و من در این بحث مختصر وارد آن بخش نمی‌شوم چون از مسلمات است.
